Friday, September 10, 2010

ਹਰਜੀਤ ਅਟਵਾਲ – ਰੇਤ – ਨਾਵਲ – ਕਾਂਡ – 18

ਕਾਂਡ 18

ਕਿਰਨ ਦੇ ਆਉਣ ਨਾਲ ਘਰ ਵਿਚ ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਖ਼ੁਸ਼ਬੋਆਂ ਘੁੰਮਣ ਲੱਗੀਆਂਨਵੀਂ ਦੁਲਹਨ ਨਾਲ ਘਰ ਦੀ ਫ਼ਿਜ਼ਾ ਇੰਨੀ ਬਦਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਤਾਮੇਰਾ ਵਿਆਹ ਇੰਡੀਆ ਵਿਚ ਹੋਇਆਕਿਰਨ ਨਵੀਂ ਦੁਲਹਨ ਉਥੇ ਸੀਉਥੇ ਮੈਂ ਇਹ ਗੱਲ ਮਹਿਸੂਸ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀਉਥੇ ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਸਾਂ ਕਰ ਸਕਿਆਉਥੇ ਦੀ ਮਿੱਟੀ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਜਦ ਵੀ ਜਾਵਾਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਦੇ ਮੀਟਰ ਬਦਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨਫਿਰ ਸ਼ਰਾਬ ਵੀ ਏਨੀ ਪੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਸਭ ਕੁਝ ਸੁਫ਼ਨੇ ਵਾਂਗ ਚਲਦਾ ਰਹਿੰਦਾਮੈਨੂੰ ਕਿਰਨ ਇਥੇ ਆਈ ਵੀ ਨਵੀਂ ਦੁਲਹਨ ਜਾਪ ਰਹੀ ਸੀਘਰ ਵਿਚ ਉਹਦੇ ਘੁੰਮਣ ਨਾਲ ਫਿਜ਼ਾ ਤਾਂ ਤਾਜ਼ੀ-ਤਾਜ਼ੀ ਜਾਪਦੀ ਸੀ ਪਰ ਕਿਧਰੇ ਕੁਝ ਰੜਕੀ ਵੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀਕਿਧਰੇ ਕੁਝ ਅਜਿਹਾ ਸੀ ਜੋ ਮੇਰੇ ਸੰਘ ਥੱਲੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਉਤਰ ਰਿਹਾ, ਹਜ਼ਮ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੁੰਦਾ

-----

ਪ੍ਰਿਤਪਾਲ ਬਹੁਤ ਖ਼ੁਸ਼ ਸੀਉਹ ਕਹਿਣ ਲੱਗਿਆ, ‘‘ਕਿਉਂ ਵੱਡਿਆ, ਖ਼ੁਸ਼ ਐਂ ਹੁਣ?’’

‘‘ਖ਼ੁਸ਼ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਕਿਹੜਾ ਮੈਂ ਕੀਰਨੇ ਪਾਉਂਦਾ ਫਿਰਦਾ ਸੀ’’

‘‘ਫਿਰਦਾ ਸੀ, ਕੀਰਨੇ ਪਾਉਂਦਾ ਈ ਫਿਰਦਾ ਸੀ, ਤੈਨੂੰ ਸੁਣਦੇ ਹੋਣ ਜਾਂ ਨਾ, ਮੈਨੂੰ ਸੁਣਦੇ ਸਨ, ਮੈਨੂੰ ਤੇਰੇ ਅੰਦਰੋਂ ਉਠਦੇ ਹਾਉਕੇ ਸੁਣਦੇ ਸੀ’’

‘‘ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਤਾਂ ਯਾਰ ਗੱਲ ਕਰਨ ਦਾ ਘਾਟਾ, ਤੂੰ ਇਕ ਦੀਆਂ ਪੰਜ ਸੁਣੌਂਨੈ!’’

ਤੂੰ ਵੀ ਤਾਂ ਕਈ ਵਾਰੀ ਪੁੱਠੀ ਗੱਲ ਕਰ ਜਾਨੈਂ, ਮੈਂ ਤਾਂ ਇੰਨਾ ਪੁੱਛਦਾਂ ਕਿ ਕਿਰਨ ਤੋਂ ਖ਼ੁਸ਼ ਐਂ?

ਨਾ ਬਈ, ਤਸੱਲੀ ਨਹੀਂ।

ਕੀ ਕੀ ਕੀ ਕੀ.... ਕੀ ਕਹਿੰਨਾ?

ਉਹ ਖਿਝ ਗਿਆ ਜਿਵੇਂ ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਗਾਲ੍ਹ ਕੱਢੀ ਹੋਵੇਮੈਂ ਕਿਹਾ, ਠਛੋਟੇ ਯਾਰ, ਗੱਲ ਇਹ ਐ, ਜਿੱਦਾਂ ਦੀ ਵਾਈਫ ਮੈਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਉਹ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਬਣੀ।

ਹੋਰ ਤੈਨੂੰ ਕੀ ਚਾਹੀਦੈ? ....ਕੁੜੀ ਘਰੇਲੂ ਐ, ਪੜ੍ਹੀ ਲਿਖੀ ਐ, ਚੰਗੇ ਲਾਣੇ ਦੀ ਐ, ਹੋਰ ਦੱਸ ਤੈਨੂੰ ਬਾਂਸ ਚਾਹੀਦੈ?

ਬਾਕੀ ਸਭ ਤਾਂ ਠੀਕ ਐ ਪਰ ਓਹਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਕੁਝ ਨਹੀਂ!

ਤੇਰਾ ਦਿਮਾਗ ਘੁੰਮ ਗਿਐ, ਤੂੰ ਇਹਦਾ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨਾਲ ਕਿਉਂ ਕਰਦੈਂ! ਇਹਦਾ ਮੁਕਾਬਲਾ ਇਹਦੇ ਨਾਲ ਈ ਕਰ, ਤੈਨੂੰ ਇਹਤੋਂ ਚੰਗੀ ਕੁੜੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਸਕਦੀ ਸੀ।

ਮੈਂ ਉਸ ਦੀ ਗੱਲ ਵਿਚ ਹਾਂ ਹੀ ਮਿਲਾ ਦਿੱਤੀ ਸੀਹੋਰ ਕਰ ਵੀ ਕੀ ਸਕਦਾ ਸਾਂਹੁਣ ਸਭ ਕੁਝ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀਹੁਣ ਤਾਂ ਕਿਰਨ ਗਰਭਵਤੀ ਵੀ ਸੀਵੈਸੇ ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਕਦੇ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋਣ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂਉਸ ਦਾ ਇਸ ਵਿਚ ਕੋਈ ਕਸੂਰ ਨਹੀਂ ਸੀਮੈਂ ਸਗੋਂ ਉਸ ਨਾਲ ਹਮੇਸ਼ਾ ਨਿੱਕੇ-ਨਿੱਕੇ ਮਜ਼ਾਕ ਕਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ

-----

ਉਸ ਦਾ ਦਿਲ ਲੱਗ ਗਿਆ ਸੀਪ੍ਰਿਤਪਾਲ ਸ਼ੈਰਨ ਵਲੋਂ ਮਿਲਦੀ ਮਦਦ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਕਦੇ ਓਪਰਾਪਨ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਹੋਣ ਦਿੱਤਾਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕਾਰੋਬਾਰ ਬਾਰੇ ਕੁਝ ਦੱਸਦਾ ਤਾਂ ਉਹ ਕਦੇ ਧਿਆਨ ਨਾ ਦਿੰਦੀ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਸ ਦਾ ਵਾਹ ਦੋ ਰੋਟੀਆਂ ਤਕ ਹੀ ਹੋਵੇਉਸ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਘੁੰਮਣ ਦਾ ਬਹੁਤਾ ਸ਼ੌਕ ਨਹੀਂ ਸੀਫ਼ਿਲਮਾਂ ਅਤੇ ਟੀ. ਵੀ. ਦੇਖਣ ਨਾਲ ਉਸ ਦਾ ਮਨ ਪ੍ਰਚਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਜਾਂ ਘਰ ਦੇ ਕੰਮ ਲੱਗੀ ਰਹਿੰਦੀ

------

ਬੀਟਰਸ ਦੇ ਮੈਂ ਮੁੜ ਕੇ ਜਾਣ ਲੱਗਿਆ ਸਾਂਮੇਰਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਲੀਹ ਤੇ ਪੈ ਗਿਆ ਸੀਲੈਰੀ ਤੇ ਬੌਬ ਕੰਮ ਸਾਂਭੀ ਜਾਂਦੇਬਾਹਰੋਂ ਕੰਮ ਲਿਆਉਣ ਲਈ ਵਿਨੋਦ ਹੈ ਹੀ ਸੀਜੇ ਕਦੇ ਨਾ ਵੀ ਜਾਂਦਾ ਤਾਂ ਕੰਮ ਚਲਦਾ ਰਹਿੰਦਾਘਰੋਂ ਕੰਮ ਤੇ ਗਿਆ ਬੀਟਰਸ ਦੇ ਚਲੇ ਜਾਂਦਾਵਿਆਹ ਕਰਾ ਕੇ ਵਾਪਸ ਆਇਆ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰਲੀ ਗੁਨਾਹਗਾਰ ਭਾਵਨਾ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਮੁੜ ਨੇੜੇ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀਮੇਰਾ ਕਈ ਵਾਰ ਦਿਲ ਕੀਤਾ ਕਿ ਕਿਰਨ ਨੂੰ ਬੀਟਰਸ ਬਾਰੇ ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿਹੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦੇ ਦੇਵਾਂ

-----

ਇਕ ਦਿਨ ਉਸ ਨੂੰ ਬੀਟਰਸ ਬਾਰੇ ਪਤਾ ਚਲਣਾ ਹੀ ਸੀਵਿਆਹ ਤੋਂ ਪਹਿਲੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਸਹਿਣੀਆਂ ਹੀ ਪੈਣੀਆਂ ਸਨਜੇਕਰ ਬੀਟਰਸ ਦੇ ਨਾਂ ਤੋਂ ਉਹ ਵਾਕਿਫ਼ ਹੋ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਹੁਣ ਦੇ ਸੰਬੰਧਾਂ ਬਾਰੇ ਸੁਣਨਾ ਵੀ ਉਸ ਲਈ ਸੌਖਾ ਹੋ ਜਾਣਾ ਸੀਅਜਿਹਾ ਕਿੰਨਾ ਕੁਝ ਸੋਚ ਕੇ ਮੈਂ ਕਿਹਾ, ਮੈਡਮ, ਬੀਟਰਸ ਨਾਂ ਦੀ ਇਕ ਗੋਰੀ ਐ, ਮੇਰੀ ਬਿਜਨਸ ਪਾਰਟਨਰ ਐ, ਉਹਦੇ ਦੋ ਛੋਟੇ-ਛੋਟੇ ਮੁੰਡੇ ਵੀ ਐ, ਲਿਆਵਾਂਗਾ ਕਿਸੇ ਦਿਨ।

ਉਸ ਨੇ ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਅਣਸੁਣੀ ਕਰ ਰੱਖੀ ਤੇ ਆਪਣੇ ਨੌਹਾਂ ਤੇ ਫੁਆਇਲ ਫੇਰਦੀ ਰਹੀਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਮਗਰੋਂ ਮੈਂ ਡੈਨੀ ਤੇ ਜੌਹਨ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਘਰ ਲੈ ਆਇਆਕਿਰਨ ਬਹੁਤ ਖ਼ੁਸ਼ ਹੋਈਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਾਲ਼ਾਂ ਵਿਚ ਹੱਥ ਫੇਰਦੀ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ, ‘‘ਹਾਏ! ਕਿੰਨੇ ਸੁਹਣੇ ਐ ਗੋਰਿਆਂ ਦੇ ਨਿਆਣੇ’’

‘‘ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮਾਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਵੀ ਸੁਹਣੀ ਐਂ’’

‘‘ਉਹ ਤੁਸੀਂ ਜਾਣੋ! ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਨਿਆਣੇ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰੇ ਲੱਗਦੇ ਆ’’ ਕਹਿ ਕੇ ਉਹ ਮੁੰਡਿਆਂ ਨਾਲ ਖੇਡਣ ਲੱਗੀਫੇਰ ਅਸੀਂ ਜੇ ਕਦੇ ਬਾਹਰ ਜਾਣਾ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਡੈਨੀ ਤੇ ਜੌਹਨ ਨੂੰ ਨਾਲ ਲੈ ਜਾਂਦੇਡੈਨੀ ਮੇਰੇ ਨਾਲੋਂ ਕਿਰਨ ਨਾਲ ਜ਼ਿਆਦਾ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦਾਕਿਰਨ ਨੂੰ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਵੀ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਦਾ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਬੋਲਣ ਦਾ ਵਾਹਵਾ ਅਭਿਆਸ ਹੋ ਜਾਂਦਾਅਸੀਂ ਮੁੰਡਿਆਂ ਨੂੰ ਛੱਡਣ ਗਏ ਬੀਟਰਸ ਨੂੰ ਵੀ ਮਿਲਦੇਕਿਰਨ ਦੇ ਮੱਥੇ ਕਦੇ ਕੋਈ ਸ਼ਿਕਨ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦੇਖੀ ਮੈਂਉਦੋਂ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਚੁੱਪ ਰਹਿਣਾ ਜਾਂ ਅਣਗੌਲ਼ੇ ਕਰਨਾ ਚਲਾਕੀ ਦੀ ਇਕ ਕਿਸਮ ਹੈਉਪਰੋਂ ਕਿਰਨ ਚੁੱਪ ਜਿਹੇ ਮੁਸਕਰਾ ਛੱਡਦੀ ਸੀ ਪਰ ਅੰਦਰੋਂ ਗੱਲ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮਝਦੀ ਤੇ ਰਿੜਕਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ, ਫਿਰ ਵੀ ਉਸ ਦੇ ਫੈਸਲੇ ਢਾਹੂ ਨਹੀਂ ਸਨ ਹੁੰਦੇ

------

ਉਸ ਨੂੰ ਇਥੇ ਆ ਕੇ ਇਕ ਦਮ ਜਿਹੜੇ ਲੋਕ ਮਿਲੇ ਉਹ ਪ੍ਰਿਤਪਾਲ ਤੇ ਸ਼ੈਰਨ ਹੀ ਸਨਮਾਸਟਰ ਮੋਹਣ ਸਿੰਘ ਤੇ ਬਖਸ਼ੋ ਮਾਸੀ ਕੁਝ ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਮਿਲੇਮਾਸਟਰ ਮੋਹਣ ਸਿੰਘ ਦਾ ਨਾਂ ਮੈਂ ਇੰਡੀਆ ਵਿਚ ਹੀ ਕਿਰਨ ਦੇ ਮਾਂ ਬਾਪ ਪਾਸੋਂ ਸੁਣਿਆ ਸੀ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਜੋ ਕਿ ਕਿਰਨ ਦਾ ਮਾਸੜ ਲੱਗਦਾ ਸੀ, ਇੰਗਲੈਂਡ ਵਿਚ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਜਾਨਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕੀਤੀਕਿਰਨ ਆਈ ਤੇ ਵੀ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬਾਰੇ ਨਾ ਸੋਚਿਆਇਹ ਤਾਂ ਮੋਹਨ ਸਿੰਘ ਹੀ ਇੰਡੀਆ ਗਿਆ ਸਾਡਾ ਐਡਰੈਸ ਲੈ ਆਇਆ ਸੀਉਸ ਨੇ ਹੀ ਫੋਨ ਕੀਤਾਉਹ ਹੀ ਦੋਵੇਂ ਜਣੇ ਸਾਨੂੰ ਮਿਲਣ ਆਏ ਸਨਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਚੰਗਾ-ਚੰਗਾ ਲੱਗਿਆ ਸੀਫਿਰ ਸਾਨੂੰ ਵੀ ਘਰ ਸੱਦਿਆਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰ ਜਾਣਾ ਵੀ ਮੈਨੂੰ ਭਾਇਆ ਸੀਨਹੀਂ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਦੇ ਘਰ ਜਾ ਕੇ ਮੇਰੇ ਮਨ ਨੂੰ ਕਾਹਲ ਪੈਣ ਲੱਗਦੀ ਹੈਮਾਸਟਰ ਮੋਹਨ ਸਿੰਘ ਦੀਆਂ ਬਹੁਤ ਸੰਤੁਲਨ ਗੱਲਾਂ ਸਨਸਾਬਕਾ ਕਾਮਰੇਡ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਕਿਸੇ ਵਹਿਮ-ਭਰਮ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪੈਂਦਾਸਿੱਧੀ ਤੇ ਸਪੱਸ਼ਟ ਗੱਲ ਕਰਦਾਉਸ ਦੀਆਂ ਦੋ ਕੁੜੀਆਂ ਡਿਗਰੀ ਕਰ ਚੁੱਕੀਆਂ ਸਨਮੁੰਡਾ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿਚ ਸੀਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰ ਗਏ ਤਾਂ ਕੁੜੀਆਂ ਤੇ ਮੁੰਡਾ ਸਾਡੇ ਵਿਚ ਹੀ ਬੈਠੇ ਰਹੇਸਾਡੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਪੂਰੀ ਦਿਲਚਸਪੀ ਨਾਲ ਸੁਣਦੇ ਰਹੇਮਾਸਟਰ ਮੋਹਨ ਸਿੰਘ ਨੇ ਕਿਹਾ, ‘‘ਮੈਂ ਤਾਂ ਨਿਆਣਿਆਂ ਨੂੰ ਪਹਿਲੇ ਦਿਨ ਤੋਂ ਦੱਸਿਆ ਹੋਇਐ ਕਿ ਅਸੀਂ ਕੀ ਚਾਹੁੰਨੇ ਆਂ, ਇਹ ਵੀ ਕਿਹਾ ਹੋਇਆ ਕਿ ਕਰੋ ਆਪਣੀ ਮਰਜ਼ੀਮੈਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਹਿ ਰੱਖਿਆ ਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਰਿਸ਼ਤੇ ਮੈਂ ਈ ਲੱਭਣੇ ਆਂਜੇ ਫੇਰ ਵੀ ਮੁੰਡਾ ਜਾਂ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਕੁੜੀ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਅਜਿਹਾ ਮਿਲਦੈ ਕਿ ਤੁਹਾਨੂੰ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਮਿਲਦੀ ਹੋਵੇ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਾਉਣੈ ਚਾਹੁੰਦੇ ਓ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸ ਦਿਓ’’

ਮਾਸਟਰ ਮੋਹਣ ਸਿੰਘ ਦੀ ਗੱਲ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਬਖ਼ਸ਼ੋ ਮਾਸੀ ਬੋਲੀ, ‘‘ਸਾਡੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਏਦਾਂ ਦੀਆਂ ਹੈ ਈ ਨਈਂ ਕਿ ਪਿਓ ਦੀ ਮਰਜ਼ੀ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਜਾਣ’’

‘‘ਨਹੀਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝਾਇਆ ਹੋਇਐ ਕਿ ਪਿਆਰ ਵਿਆਰ ਸਭ ਵਕਤੀ ਜਜ਼ਬੇ ਹੁੰਦੇ ਆ, ਦੁੱਧ ਦੇ ਉਬਾਲ ਵਾਂਗ’’

ਮੋਹਨ ਸਿੰਘ ਸਾਨੂੰ ਮਿਲਣ ਆਉਂਦਾ ਤਾਂ ਢੇਰ ਸਾਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦਾਅਸੀਂ ਮੇਰੇ ਦਫਤਰ ਨਾਲ ਦੇ ਪੱਬ ਵਿਚ ਜਾਂਦੇ ਤੇ ਕਿੰਨੀ-ਕਿ²ੰਨੀ ਦੇਰ ਤਕ ਬੈਠੇ ਰਹਿੰਦੇਉਹ ਵੁਲਿਚ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ, ਲੰਡਨ ਦੇ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇਇਸ ਲਈ ਆਉਂਦੇ ਘੱਟ ਹੀਕਿਰਨ ਉਦਾਸ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਮੈਂ ਲੈ ਜਾਂਦਾਵੈਸੇ ਕਿਰਨ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਉਦਾਸ ਹੁੰਦੀਉਹ ਸਹਿਜੇ ਹੀ ਹਾਲਾਤਾਂ ਦੇ ਮੇਚ ਦੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ

-----

ਸੋਨੂੰ ਦੇ ਜਨਮ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਤਾਂ ਉਸ ਦਾ ਮਨ ਘਰ ਵਿਚ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਖੁੱਭ ਗਿਆ ਸੀਸੋਨਮ ਦੀ ਮੈਨੂੰ ਕਿਰਨ ਨਾਲੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਸੀਕਿਰਨ ਮੁੰਡੇ ਦੀ ਆਸ ਰੱਖਦੀ ਸੀ ਕਿ ਪਹਿਲਾ ਬੱਚਾ ਮੁੰਡਾ ਹੋ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਝਾਕ ਜਿਹੀ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦੀ ਪਰ ਮੇਰੀ ਕੁੜੀ ਨਾਲ ਤਸੱਲੀ ਸੀਮੈਨੂੰ ਧੀ ਦੀ ਲੋੜ ਸੀਸੋਨਮ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਘਰ ਨਾਲ ਬੰਨਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾਜਦੋਂ ਦੀ ਕਿਰਨ ਆਈ ਸੀ ਮੈਨੂੰ ਘਰ ਮੁੜਨ ਦਾ ਵਧੇਰੇ ਚੇਤਾ ਰਹਿਣ ਲੱਗਿਆ ਸੀਹਰ ਵੇਲੇ ਖਿਆਲ ਵੀ ਘਰ ਵਿਚ ਰਹਿੰਦਾ ਪਰ ਸੋਨੂੰ ਦੇ ਜਨਮ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਤਾਂ ਮੈਂ ਘਰ ਨੂੰ ਭੱਜਦਾ ਸਾਂਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਦਿਲ ਹੀ ਨਾ ਲੱਗਦਾਬੀਟਰਸ ਵੱਲ ਵੀ ਜਾਂਦਾ ਤਾਂ ਘਰ ਨੂੰ ਜਲਦੀ ਮੁੜਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾਇਕ ਗੱਲ ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਚੰਗੀ ਨਾ ਲੱਗਦੀ ਉਹ ਇਹ ਕਿ ਕਿਰਨ ਨਾਲ ਲੜ ਹੋ ਜਾਂਦਾ, ਉਹ ਵੀ ਸ਼ਰਾਬ ਪੀ ਕੇਸ਼ਰਾਬੀ ਹੋਇਆ ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਕਹਿ ਬੈਠਦਾ ਸਾਂ ਕਿ ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਤੇ ਘਰਦਿਆਂ ਨੇ ਮੇਰਾ ਵਿਆਹ ਜ਼ਬਰਦਸਤੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀਉਸ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਗ਼ਲਤ ਕਹਿ ਜਾਂਦਾ ਹੋਵਾਂਗਾਇਸੇ ਗੱਲ ਤੇ ਝਗੜਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਉਸ ਰਾਤ ਵਾਂਗਕਦੇ ਇਵੇਂ ਵੀ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਗ਼ੁੱਸੇ ਕਿਧਰੇ ਹੋਰ ਹੁੰਦਾ ਪਰ ਗ਼ੁੱਸਾ ਨਿਕਲਦਾ ਕਿਰਨ ਉਪਰਮੈਨੂੰ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਦੁੱਖ ਵੀ ਲੱਗਦਾ ਪਰ ਇਹੋ ਗੱਲ ਦੁਹਰਾਅ ਵੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀਹੁਣ ਉਹ ਵੀ ਪੂਰਾ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰਨ ਲੱਗੀ ਸੀ

-----

ਕਿਰਨ ਦੇ ਆਉਣ ਤੇ ਇਕ ਗੱਲ ਦੀ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਸਮਝ ਪੈ ਗਈ ਸੀ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਪਤਨੀ ਦੀ ਸਖ਼ਤ ਜ਼ਰੂਰਤ ਸੀਕਿਰਨ ਨੇ ਹੁਣ ਘਰ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸੰਭਾਲਿਆ ਸਗੋਂ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਸੰਭਾਲ ਲਿਆ ਸੀਮੈਂ ਬੱਚਿਆਂ ਵਾਂਗ ਉਸ ਉਪਰ ਨਿਰਭਰ ਕਰਨ ਲੱਗਿਆ ਸਾਂਕਮੀਜ਼ਾਂ ਜੈਕਟਾਂ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਜੁਰਾਬਾਂ ਬਨੈਣਾਂ ਤਕ ਉਹੀ ਮੈਨੂੰ ਫੜਾਉਂਦੀਮੈਂ ਇੰਨਾ ਅਪਾਹਜ ਜਿਹਾ ਹੋ ਗਿਆ ਕਿ ਜੇ ਮੈਨੂੰ ਆਪ ਕੁਝ ਚੀਜ਼ ਲਭਣੀ ਪੈਂਦੀ ਤਾਂ ਨਾ ਲੱਭ ਸਕਦਾ

ਕਦੇ-ਕਦੇ ਕਿਰਨ ਮੈਨੂੰ ਘਰ ਵਿਚ ਤੁਰੀ ਫਿਰਦੀ ਬੁਰੀ ਲੱਗਣ ਲੱਗਦੀਅਜਿਹਾ ਸ਼ਰਾਬ ਪੀਂਦਿਆਂ ਹੀ ਹੁੰਦਾਮੈਂ ਰੋਟੀ ਵਿਚੇ ਛੱਡ ਕੇ ਤੁਰ ਪੈਂਦਾ ਤੇ ਬੀਟਰਸ ਦੇ ਜਾ ਪਹੁੰਚਦਾਉਥੇ ਬੈਠ ਕੇ ਹੋਰ ਸ਼ਰਾਬ ਪੀਂਦਾਉਥੇ ਹੀ ਪੈ ਜਾਂਦਾਜਦ ਹੋਸ਼ ਆਉਂਦੀ ਤਾਂ ਘਰ ਨੂੰ ਮੁੜ ਆਉਂਦਾਕਿਰਨ ਪੁੱਛਦੀ ਤਾਂ ਕਹਿ ਦਿੰਦਾ ਕਿ ਕੰਮ ਤੇ ਚਲੇ ਗਿਆ ਸਾਂ, ਉਥੇ ਹੀ ਦਫ਼ਤਰ ਵਿਚ ਸੌਂ ਗਿਆ ਜਾਂ ਫਿਰ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ ਸਾਂਬਹੁਤੇ ਵਿਸਥਾਰ ਵਿਚ ਉਹ ਪੈਂਦੀ ਨਹੀਂ ਸੀ

-----

ਵੀਕ ਐਂਡ ਤੇ ਬੀਟਰਸ ਦੇ ਗਿਆ ਫ਼ੱਕਰ ਮਿਲ ਪੈਂਦਾਉਹ ਵਿਆਹ ਦੀਆਂ ਵਧਾਈਆਂ ਕਈ ਵਾਰ ਦੇ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀਕਈ ਵਾਰ ਬੀਟਰਸ, ਕੈਥੀ, ਤਰਸੇਮ ਤੇ ਮੈਂ ਇਕੱਠੇ ਬੈਠ ਕੇ ਪੀਂਦੇਸ਼ਰਾਬੀ ਹੋਇਆ ਤਰਸੇਮ ਮੈਨੂੰ ਝਾੜਨ ਵਾਂਗ ਜਾਂ ਰੋਅਬ ਪਾਉਣ ਵਾਂਗ ਕਹਿੰਦਾ, ਦੇਖ ਇੰਦਰ, ਤੂੰ ਵਿਆਹ ਕਰ ਲਿਆ, ਵੱਡੀ ਗ਼ਲਤੀ ਕੀਤੀ ਐ, ਪਰ ਹੁਣ ਪ੍ਰੌਮਿਸ ਕਰ ਕਿ ਬੀਟਰਸ ਨੂੰ ਹੋਰ ਧੋਖਾ ਨਹੀਂ ਦੇਵੇਂਗਾ!

ਕੈਥੀ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਲੜਨ ਲੱਗਦੀ, ਤੂੰ ਕਿਧਰੋਂ ਦਾ ਸਾਫ਼ ਐਂ, ਤੂੰ ਤੇ ਆਪ ਵੀਕ ਐਂਡ ਕੱਟਣ ਆਉਨੈ! ਤੂੰ ਤੇ ਏਨਾ ਹਰਾਮੀ ਐ ਕਿ ਪੈਨੀ ਤਕ ਨਹੀਂ ਖਰਚਦਾ, ਸਭ ਕੁਝ ਮੁਫ਼ਤ ਚਾਹੁੰਨੈ!

ਤਰਸੇਮ ਉਹਨੂੰ ਖ਼ੁਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਉਸ ਦਾ ਹੱਥ ਫੜ ਕੇ ਗਾਣਾ ਗਾਉਣ ਲੱਗਦਾ

ਇਕ ਦਿਨ ਇਵੇਂ ਹੀ ਅਸੀਂ ਮਹਿਫ਼ਿਲ ਜਿਹੀ ਲਾਈ ਬੈਠੇ ਸਾਂਹਾਲੇ ਥੋੜ੍ਹੀ-ਥੋੜ੍ਹੀ ਡਰਿੰਕ ਹੀ ਪੀਤੀ ਸੀਅਚਾਨਕ ਕੈਥੀ ਗੰਭੀਰ ਹੁੰਦੀ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ, ਇੰਦਰ, ਸੈਂਡੀ ਤਾਂ ਬੇਕਾਰ ਬੰਦਾ ਐ, ਮੈਂ ਇਹਦਾ ਬਹੁਤਾ ਫਿਕਰ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦੀ ਪਰ ਤੂੰ ਗੰਭੀਰ ਆਦਮੀ ਐਂ, ਆਪਣੇ ਕਹੇ ਤੇ ਖੜ੍ਹਨ ਵਾਲਾ ਐਂ, ਹੁਣ ਤੂੰ ਬੀਟਰਸ ਨੂੰ ਮਿਸਟਰੈੱਸ ਬਣਾ ਲਿਆ ਐ, ਪਰ ਤੈਨੂੰ ਮਿਸਟਰੈੱਸ ਦੇ ਹੱਕਾਂ ਦਾ ਵੀ ਪਤਾ ਐਂ?

*****

ਚਲਦਾ

No comments: